Hoe grenzen groei bevorderen

Wanneer we denken aan een rivier, visualiseren we vaak een krachtige stroom water die zijn weg baant door het landschap. De bedding van de rivier, vaak onzichtbaar onder het glinsterende oppervlak, is cruciaal voor het vormen en leiden van deze stroom. Zonder deze bedding verliest de rivier zijn richting en kracht, en wordt het niet meer dan een modderpoel.

De metafoor van een rivier zonder bedding kan toegepast worden op vele aspecten van het leven en werk. Denk bijvoorbeeld aan een bedrijf zonder duidelijke strategie of structuur. Het kan veel energie en middelen hebben, maar zonder een bedding – een duidelijke richting en grenzen – verliest het zijn potentieel. Het wordt een verzameling van losse activiteiten, zonder synergie of doelgerichte beweging.

Een persoonlijke parallel is te vinden in onze eigen levens. Wanneer we zonder doel leven, zonder duidelijke waarden of principes die ons richting geven, kunnen we ons verloren voelen, zonder vooruitgang. We hebben een ‘bedding’ nodig – een set van richtlijnen, doelen en principes – die ons helpt onze energie te kanaliseren en onze persoonlijke groei te sturen.

In het bedrijfsleven, persoonlijke ontwikkeling, en zelfs in gemeenschappen, is het essentieel om structuren te bouwen die als bedding dienen. Deze structuren bieden de nodige grenzen en richtlijnen die ons helpen onze potentieel te realiseren. Ze stellen ons in staat om vooruit te gaan, om stromen van innovatie en creativiteit te leiden, in plaats van vast te zitten in de modder van stagnatie en richtingloosheid.

Positieve versterking

De essentie van effectief leiderschap en het ontwikkelen van mensen ligt in het herkennen en prijzen van hun positieve gedragingen en prestaties. Helaas is een veelvoorkomende leiderschapsstijl die ik tegenkom wat ik ‘meeuwenmanagement’ noem. Hierbij stellen managers doelen met mensen, verdwijnen dan uit beeld, en verschijnen pas weer wanneer er iets misgaat. Ze vliegen in, maken veel lawaai, ‘dumpen’ hun frustratie, en verdwijnen weer.

Deze benadering contrasteert sterk met het effectief prijzen van medewerkers, wat focust op het versterken van gedrag dat hen dichter bij hun doelen brengt. Om ‘gezond verstand’ een gangbare praktijk te maken in management, zijn hier enkele stappen die gevolgd kunnen worden:

  1. Onmiddellijke Prijzing: Prijs de persoon zodra je hem iets goed ziet doen. Dit zorgt voor onmiddellijke positieve bekrachtiging.
  2. Specifieke Feedback: Laat duidelijk weten wat ze goed deden. Specifieke feedback is effectiever dan algemene complimenten.
  3. Deel je Enthousiasme: Vertel hoe blij je bent met wat ze goed hebben gedaan en hoe het helpt. Dit toont waardering en erkenning voor hun inspanningen.
  4. Geef Ruimte voor Voldoening: Pauzeer even om de persoon de tijd te geven om zich goed te voelen over wat ze hebben gedaan. Dit versterkt het positieve gevoel geassocieerd met de prestatie.
  5. Aanmoediging voor Herhaling: Moedig hen aan om door te gaan met dit gedrag. Dit helpt bij het vestigen van positieve gedragspatronen.
  6. Vertrouwen en Ondersteuning: Maak duidelijk dat je vertrouwen hebt in hun capaciteiten en hun toekomstig succes ondersteunt. Dit versterkt hun zelfvertrouwen en motivatie.

Het prijzen van medewerkers is een krachtige activiteit die zowel voor managers als teamleden voordelig is. Het creëert een positieve werkomgeving, versterkt gewenst gedrag, en helpt bij het bouwen aan vertrouwen en motivatie binnen het team. Door deze praktijken toe te passen, kunnen leiders een cultuur van positieve versterking cultiveren die niet alleen de individuele prestaties verbetert, maar ook bijdraagt aan het algehele succes van de organisatie.

Verzet tegen het gewone

In een wereld waar ‘cookie cutter’ – standaard, voorspelbaar, en alomtegenwoordig – de norm lijkt te zijn, is het een uitdaging én een noodzaak om anders te zijn. Maar waarom is originaliteit zo belangrijk? En hoe kunnen we ontsnappen aan de verleiding om gewoon een ander koekje uit dezelfde vorm te zijn?

Laten we beginnen met het belang van uniek zijn. In een zee van gelijkheid valt het originele op. Het trekt aandacht, roept nieuwsgierigheid op, en blijft hangen in het geheugen. Denk aan Apple’s “Think Different” campagne of Tesla’s disruptieve benadering van de automobielindustrie. Deze merken zijn niet alleen succesvol vanwege hun productkwaliteit; ze zijn succesvol omdat ze anders durfden te zijn.

Maar hoe word je meer dan een ‘cookie cutter’? Ten eerste, door je eigen waarden, passies en overtuigingen te erkennen en te omarmen. Het gaat er niet om radicaal anders te zijn omwille van het anders-zijn, maar om trouw te blijven aan jezelf, je unieke perspectief en je verhaal.

Ten tweede, door innovatie en creativiteit te cultiveren. Dit betekent niet dat je het wiel opnieuw moet uitvinden, maar wel dat je bestaande ideeën, producten of diensten op een nieuwe, verfrissende manier kunt benaderen. Het is het kleine verschil dat een groot verschil maakt.

Ten derde, door risico’s te nemen. Het veilige pad volgen is comfortabel, maar zelden leidt het tot buitengewone resultaten. Durf te experimenteren, fouten te maken en daarvan te leren. Dat is hoe groei en innovatie plaatsvinden.

Dus, als je jezelf in de spiegel van de ‘cookie cutter’ wereld bekijkt, vraag jezelf dan af: “Hoe kan ik mijn eigen vorm maken?” Het gaat niet om het verwerpen van alles wat gewoon is, maar om het vinden van je unieke plaats binnen, of buiten, die normen.

Wees niet bang om anders te zijn. In een wereld vol koekjesvormen, is de echte kracht het zijn van een originele creatie, gevormd door je eigen handen, geest en hart.

Penthouse of basement?

Logan Ury, de auteur van het datingboek How not to die alone, gebruikt een simpele manier om een date te beoordelen: de “penthouse of basement-methode”.

Stel je na de date de vraag: “Kreeg ik extra energie van deze persoon of kostte dit me energie?”

Een penthouse persoon zorgt ervoor dat je energieniveau stijgt. Je voelt je creatief, geïnspireerd en opgewekt. Ze trekken je omhoog.

Denk nu aan iemand die je lusteloos en passief doen voelen. Waarbij je energieniveau duidelijk daalt. Dat is je basement persoon. Ze halen je naar beneden. De Harry Potter-equivalent is een dementor. Wezens die niet dood zijn, maar ook niet echt leven.

Kortom: als je op een date bent, of in ieder ander gesprek, stel je dan onderstaande vraag.

“Gaat dit eindigen in het penthouse of in de kelder?” en trek daaruit je conclusies.

Trust your mind & show up

In veel projecten of ondernemingen blijf je zoeken naar dat ene goede idee. Uiteindelijk gebeurt er niets. Of veel minder dan mogelijk is.

Uitstelgedrag, luiheid, perfectionisme, angsten – het is altijd eenvoudig om een reden te vinden om niet te komen opdagen.

In Improv Wisdom geeft Patricia Ryan Madson onderstaande raad mee om sneller van idee naar uitvoering te gaan.

“Trust your mind. Your first thought is a reasonable starting place; it is good enough. Don’t hesitate. Once you begin speaking, you have something to work with and build on. With the first-thought method it is as if the idea selects you rather than the other way around. The improviser focuses on making that idea into a good one, rather than searching for a “good idea.”

Improvisers know this. If they had to wait for inspiration or a good idea, few scenes would ever begin. Players step onto the stage because that is where things are happening. They just show up. Then the magic begins.

Zoals de titel van het derde hoofdstuk zegt: Just show up.

Move on

In de psychologie noemen ze hoeveelheid tijd die je nodig hebt om emotioneel te herstellen en voort te kunnen gaan de refractory period. (Er is ook een lichamelijke refractory period, maar dat is iets helemaal anders.)

Kleine frustraties, zoals afgesneden worden op de weg of ruzie krijgen met je partner, kunnen enkele minuten of uren duren om te herstellen. Sommige gebeurtenissen kunnen echter maanden, jaren of langer duren. Sommige gebeurtenissen draag je nog altijd mee.

Daarom is het belangrijk om emotioneel flexibel te zijn, als je vooruit wilt. In een basketwedstrijd heb je geen tijd om te foeteren als je een kans gemist hebt. Je moet onmiddellijk terug gefocust zijn op de verdediging en de volgende stap.

Hetzelfde geldt op je werk. Het is gewoon tijdverlies om gebeurtenissen te blijven herhalen in je hoofd of gesprekken opnieuw te voeren. Dat piekeren verlengt enkel de refractory period. Bovendien blijf je de emoties van de ervaring reconstrueren, zonder de emoties te reguleren. Je blijft ter plaatse trappen.

Hoe minder je vasthoudt aan fouten of pijnlijke ervaringen, sneller je de trein terug op de rails kan zetten. Vaak volstaat het om gewoon te kijken naar wat je uit die ervaring kan leren en de rest achter je te laten.

Leren is vooruitgaan. Is veranderen. Als je van iedere ervaring één les voor de toekomst kan trekken, dan heb je eigenlijk weinig te verliezen, enkel te leren. En dat kan je enkel omarmen.

“If you don’t know how to control your emotional reactions and there’s a refractory period, and you let that emotional reaction linger for hours or days, it turns into a mood. So you say to someone, ‘What’s wrong with you?’ The person says, ‘I’m in a mood.’ Then you say, ‘Why are you in a mood?’ They say, ‘Well, this thing happened to me five days ago and I’m having one long emotional reaction.’ If you keep that refractory period going for weeks and months, you’ve developed a temperament. If you keep that same refractory period going on for years, it’s called a personality trait.” — 

Dr. Joe Dispenza

Onderstaande woorden van Dan Sullivan vatten het netjes samen.

“I’ve discovered that when something very emotional happens to me, it stays with me until I’ve converted it into lessons. Before I knew this was the case, I could become paralyzed by negative experiences for long periods of time.   Then I figured out that I have to first of all say, “What do I want this experience to mean to me?” And I have to tell myself, “It’s not the experience itself; it’s what I want it to mean.”   I have to take responsibility and then put a purpose to it. That’s how I get unlocked from the experience and move forward.”

Dan Sullivan

Learn & move on.

10.000

“The first 10,000 pots are difficult and then it gets a little bit easier,” dat zei de bekende pottenbakker Warren MacKenzie.

Je kan het met sprekend gemak toepassen op copy schrijven. De eerste 10.000 zinnen zijn moeilijk. Nadien wordt het een heel klein beetje eenvoudiger. Eenvoudig wordt het echter nooit.

En dat maakt het leuk en frustrerend.

Zwart of wit, nooit grijs

Dit advies van choreografe Martha Graham tegen een jonge danseres bracht me vanochtend tot stilstand.

“But,” I said, “when I see my work I take for granted what other people value in it. I see only its ineptitude, inorganic flaws, and crudities. I am not pleased or satisfied.”

“No artist is pleased.”

“But then there is no satisfaction?”

“No satisfaction whatever at any time,” she cried out passionately. “There is only a queer divine dissatisfaction, a blessed unrest that keeps us marching and makes us more alive than the others.”

Kleine dingen worden groot

Er zijn weinig problemen die groot beginnen. De meeste problemen beginnen als iets kleins. Futiel.

Eén kopje dat je niet meteen afwast. Eén paar sokken dat blijft liggen. Eén bonnetje dat je niet hebt gescand. Eén training die je overslaat.

Voor je er erg in hebt, is je keuken is een puinhoop, ligt je huis vol rommel, ben je uren op zoek naar bonnetjes en zit je thuis in de zetel je af te vragen waarom je uit vorm bent.

De meeste dingen zijn makkelijk aan te pakken als ze nog klein zijn. Door dat niet te doen, laten we toe dat het grote problemen worden. In huis, relaties en organisaties.

Small things become big things always.